τηκεδανός

-όν, Α

1. αυτός που τήκεται εύκολα, εύτηκτος

2. (κατά τον Ησύχ.) «τηκεδανοῑο

τηκομένου, τήκοντος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < τήκω, κατά τα επίθ. σε -δανός (πρβλ. τυφε-δανός)].